ดร.สุบรรณ มานะวิทยาการ นายก บางน้ำจืด คนจริงแห่ง ต.บางน้ำจืด

 

ดร.สุบรรณ    มานะวิทยาการ นายก อบต.บางน้ำจืด

ครบสูตรทั้ง ‘ศาสตร์’ และ ‘ศิลป์’

คนจริงแห่ง ต.บางน้ำจืด

คนกล้าคนเก่งฉบับนี้ ภูมิใจนำเสนอคนหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง ที่เก่งทั้งงานธุรกิจและงานบริหารบ้านเมือง อีกทั้งยังมีไลฟ์สไตล์ของชีวิตที่น่าสนใจ โดยเฉพาะการเอาตัวเองเข้ามาอยู่ในแวดวงศิลปะปฎิมากรรม ทั้งในฐานะคนเสพและผู้อุปถัมภ์ศิลปิน  ที่นับว่าหาได้ยากยิ่งนักสำหรับคนที่มีความหลากหลายในสิ่งที่ทำจะมาอยู่ในคน ๆ เดียว เรียกได้ว่า ครบสูตรทั้ง ‘ศาสตร์’ และ ‘ศิลป์’  ครบรสทั้งลูกบู้และบุ๋น   ซึ่งก็คงเป็นใครไม่ได้ในชั่วโมงนี้ที่หลายคนน่าจะทำความรู้จักเขาคนนี้ให้มากยิ่งขึ้น  กับคนจริงแห่ง ต.บางน้ำจืด

           ……………..ดร.สุบรรณ    มานะวิทยาการ นายก อบต.บางน้ำจืด………………

ล้อมกรอบ 1

ประวัติชีวิต

            ช่วยเล่าประวัติชีวิตพอสังเขปด้วยครับ ?

 ผมเกิดกรุงเทพ ฯ ที่ห้วยขวาง เรียนระดับปริญญาตรีด้านบริหารธุรกิจ ปริญญาโท ด้าน ประศาสนศาสตร์ และปริญญาเอกด้านบริหารการจัดการ ที่มหาวิทยาลัยสยาม ทั้ง 3 ใบเลยครับ  หลังเรียนจบผมก็มาทำการค้า ชีวิตผมทำการค้ามาตั้งแต่เด็ก งานแรกคือเป็นพนักงานขายถั่วอบกะทิ ทำอยู่ประมาณ 2  ปี ก็ออกมาช่วยพี่ชายที่ประกอบอาชีพเป็นเอเจนซี่ขายโฆษณา แล้วก็ทำธุรกิจอีกหลายอย่าง ล้มลุกคลุกคลานมาเรื่อย  โดยเฉพาะปี 2540 ที่หลายธุรกิจไม่ดีเลย หลายธุรกิจต้องปิดไป ก็มีเป็นหนี้เป็นสินบ้าง แต่ตอนนี้ก็เคลียร์หมดจบไปแล้ว  

 ต้องบอกก่อนว่า ก่อนที่จะเข้ามาดำรงตำแหน่งนายก ฯ บางน้ำจืดนั้น ผมทำธุรกิจปั้นขี้ผึ้งด้วย ธุรกิจตรงนี้เริ่มมาจาก สมัยก่อนได้ไปทำองค์พระจตุคามรามเทพอยู่ช่วงหนึ่ง ก็ได้ไปรู้จักน้องกลุ่มหนึ่งที่วิทยาลัยเพาะช่าง มีฝีมือดี แต่โดยศิลปินบ้านเรามักจะถูกทอดทิ้ง เพราะไม่รู้จักการตลาด ผมก็เลยเอาน้อง ๆ เหล่านี้มาอยู่ด้วย ก็จ้างทำกันมาตลอด ก่อนที่ผันตัวเข้ามาสู่การเมือง

ทำไมถึงสนใจงานด้านศิลปะ ?

             ทีแรก ผมไม่ได้สนใจทำหุ่นขี้ผึ้งหรอก แต่ว่าสมัยนั้นหุ่นขี้ผึ้งราคาค่อนข้างสูง  จะไปซื้อก็แพงอยู่ ก็เลยให้น้อง ๆ กลุ่มนี้เขาทำดู พอทำก็ออกมาสวย ด้วยความเราเป็นนักการตลาด เราก็รู้สึกว่าตัวนี้น่าจะขายได้ นั้นแหละจึงเป็นที่มา ซึ่งหุ่นที่ปั้นจะเป็นพระเกจิอาจารย์เป็นส่วนใหญ่  ปั้นบุคคลก็มี ล่าสุดก็มีปั้นผู้นำโฮจิมินท์ ส่งไปเวียดนาม

แล้วเป็นมาอย่างไร จึงมาสนใจการเมืองท้องถิ่น ?

            สนใจก็คือ ผมย้ายเข้ามาอยู่ในพื้นที่ต.บางน้ำจืด เมื่อประมาณปี 49 – 50 ก็เริ่มมีบ้านอยู่ มีที่พัก เริ่มความรู้สึกผูกพันกับพื้นที่ และเชื่อมั่นว่าเรามีความรู้ความสามารถและก็มีการศึกษาพอสมควร คิดว่าน่าจะทำอะไรให้บ้านเมืองได้บ้าง เข้ามาครั้งแรกผมก็สมัครแข่งเป็นนายกอบต. เลยในปี 2556 ผมชนะคู่แข่งประมาณ 800 คะแนน

การบริหารงานท้องถิ่นแตกต่างอย่างไรกับการบริหารธุรกิจ ?

            ถือว่าแตกต่างค่อนข้างมากเลยครับ ธุรกิจเน้นเรื่องผลประโยชน์เป็นหลัก มีกำไรมั้ย ถ้ามีทำ ถ้าไม่มีก็ไม่ทำ พอมาเป็นภาครัฐก็ต่างกันโดยสิ้นเชิง เพราะไม่มีเรื่องผลกำไรแล้ว ดูเรื่องประโยชน์ที่ประชาชนได้สูงสุดมากกว่า  การบริหารบ้านเมืองมีกฎหมายที่ต้องปฎิบัติตาม มีกระบวนการตรวจสอบ ทำงานได้ยากขึ้น มีรายละเอียดมากขึ้นต้องปรับตัวนิดหนึ่งในช่วงแรก

……………………………………………………………………………….

ล้อมกรอบ 2

งานสร้างคน คนสร้างคน

ในพื้นที่ต.บางน้ำจืดมีเรื่องอะไรที่ต้องแก้ไขบ้างครับ ?

            อย่างที่เล่าให้ฟังผมมาอยู่พื้นที่นี้ก่อนที่จะเข้ามาดำรงตำแหน่งนายกอบต.ที่นี้ ก็รับรู้ปัญหามาโดยตลอด ซึ่งเรื่องหลัก ๆ ที่ต้องเข้ามาดูแล น่าจะเป็นเรื่องน้ำประปา เพราะก่อนที่ผมจะมาทำงานนี้ตรง ผมเห็นถึงคุณภาพของน้ำประปาที่นี้ ที่จะไหลบ้างไม่ไหลบ้าง คุณภาพน้ำก็ไม่ดี มีสีเหลือง ขุ่นและมีกลิ่น เนื่องจากเป็นน้ำบาดาล ที่นี้พอหลังจากเข้ามาเป็นนายก ฯ ทำให้ทราบปัญหาว่าเกิดจากบ่อน้ำประปาที่ใช้มานานจะเกิดการรั่วซึม ทำให้มีน้ำเค็มเข้า ตะกอนเข้า คุณภาพน้ำจะต่ำไปเรื่อย ๆ การแก้ปัญหาก็ต้องใช้เงินมาก สิ้นเปลืองงบประมาณ เรียกช่างมาซ่อมแต่ละครั้งล้วนมีค่าใช้จ่าย   อีกทั้งทางกรมทรัพยากรน้ำ ก็ไม่อนุญาตให้ขุดเจาะน้ำบาดาลใหม่แล้ว

ดังนั้นการแก้ปัญหาในระยะยาวควรทำอย่างไร ?

            ผมว่าต้องเอาระบบประปาเข้ามาในพื้นที่ พื้นที่เราติดกรุงเทพ ฯ แท้ ๆ กลับมีน้ำบาดาลที่ใช้ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ไม่มีคุณภาพ ผมรู้สึกว่าไม่เท่าเทียมกับในกรุงเทพ ฯ นโยบายผมเลยจะเอาประปาภูมิภาคเข้าพื้นที่

            ตอนนี้ผมขยายเขตใหม่เอาระบบประปาเข้าพื้นที่ซึ่งก็เยอะแล้ว ยังมีบางส่วนที่ยังไม่ได้ขยาย ต้องรอปีหน้าที่จะดึงประปาภูมิภาคเข้ามา ตอนนี้ก็มีการใช้ระบบประปาเกิน 50 % แล้ว ปี 61 ก็น่าจะครบ 100 % ถ้างบประมาณผ่านได้  ผมถือว่าประปาเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องเร่งแก้ปัญหา เพราะเป็นสาธารณูปโภคเบื้องต้นที่ประชาชนต้องใช้

สิ่งหนึ่งที่ประชาชนต้องตั้งคำถาม คือ เรื่องราคา ตรงนี้จะอธิบายอย่างไร ?

            ระบบประปาต้องแพงกว่าบาดาลแน่นอน  อธิบายอย่างนี้ครับ ระดับครัวเรือน สมมุติว่าเสียอยู่ 10 หน่วย เสียประมาณ 50 บาท  พอมาเป็นประปาจะเสียอยู่ประมาณ 110 บาท คือแพงขึ้น 60 บาท แต่คุณภาพน้ำต่างกันเลยนะ อย่างที่ประปาเขาบอก รองจากก๊อกก็ทิ้งไว้สักครู่ ก็สามารถทานได้เลย ทุ่นเรื่องน้ำขวดไปได้เยอะ แต่น้ำบาดาลทำไม่ได้นะ

ยังมีเรื่องเร่งด่วนอะไรอีกมั้ยครับที่ต้องรีบเข้าไปดำเนินการ ?

            ผมว่าเรื่องขยะ เมื่อไหร่มีความเจริญเข้ามา ขยะน้ำเสียจะตามมา ผมพยายามทำดีที่สุด พยายามจัดเก็บให้ดีที่สุด ส่วนเรื่องน้ำเสียผมก็บูรณาการในพื้นที่ แต่เนื่องจากเป็นสายน้ำเดียวกัน  อย่างต้นน้ำอยู่ในกรุงเทพ  พื้นที่ผมเป็นทางผ่านที่จะไหลลงทะเล ก็มีปัญหาบ้างแต่ก็มีบางจุด แต่บอกตรงๆ การแก้ไขต้องบูรณาการแม่น้ำกันทั้งสาย  ตั้งแต่ต้นสายกันเลยทีเดียว

สมัยหน้าจะลงเลือกตั้งอีกมั้ยครับ?

      ลงสมัครครับ ในส่วนตัวผมไม่มีปัญหา อยู่ที่รัฐบาลละครับว่าจะให้มีการเลือกตั้งเมื่อไหร่ สำหรับผมพร้อมลงสนามทุกเมื่อครับ                                         

……………………………………………………………………………..

ล้อมกรอบ 3

ศิลปกรรม ทำเพื่อความสุข

ทราบว่าชอบศิลปะด้วย  ทำไมถึงชอบงานด้านนี้ ?

            คือ ตอนเด็ก ๆ ผมชอบวาดเขียน แต่ด้วยความที่อยู่ในครอบครัวคนจีนโบราณ ไม่ค่อยได้รับการสนับสนุนจากพ่อแม่เท่าไหร่ ก็เลยไม่ได้ติดตามต่อเนื่อง ผมวาดพอได้ แต่ไม่ได้รับการฝึกฝนเท่าไหร่ ชอบงานศิลปะ มองออก รู้ว่างานไหนสวยไม่สวย  ดิบไม่ดิบ ละเอียดไม่ละเอียด

มีการสะสมงานศิลปะด้วยหรือไม่ ?

            ก็มีบ้าง แต่ไม่ใช่ของศิลปินใหญ่ ๆ เพราะราคาแพงทั้งนั้น แต่สะสมงานของศิลปินทั่วไป อย่างที่ผมบอกศิลปินบ้านเราขาดโอกาส ขาดแรงสนับสนุน ขาดการตลาด ศิลปินถูกทอดทิ้งเยอะ ซึ่งบางคนเก่ง ๆ เยอะนะ

แล้วเป็นอย่างไร จึงมาจับงานศิลปะอย่างจริง ๆ จัง ๆ จนถึงขั้นทำเป็นอาชีพ ?

              เผอิญผมไปรู้จักน้อง ๆ ที่เพาะช่างที่เก่ง ๆ ให้มาทำงานด้วยกัน ซึ่งเป็นน้องที่เคยช่วยทำจตุคามด้วยกัน เหมือนจะตอบแทนน้อง ๆ กันน่ะ  แรก ๆ ก็ยังไม่คิดจะปั้นหุ่นขี้ผึ้งหรอกครับ  พอมาอยู่นานเข้า ก็ถามกันตรง ๆ ว่า ‘แล้วพวกมึงจะทำอะไรกัน’  ผมก็บอกว่างั้นก็ปั้นหุ่นขี้ผึ้งแล้วกัน เพราะเมื่อก่อนก็เคยคิดกันมา ตกลงก็โอเค วันรุ่งขึ้นก็พากันไปซื้อของที่พรานนก

            ต้องบอกก่อนว่า ในเด็กเพาะช่างที่ปั้นงาน จะมีไม่กี่คนที่สามารถปั้นหุ่นขี้ผึ้งได้ เพราะงานหุ่นขี้ผึ้งมีรายละเอียดเยอะ ที่แตกต่างจากงานปฎิมากรรมแบบอื่น ปั้นหุ่นขี้ผึ้งมีต้นแบบที่ชัดเจนที่ต้องปั้นให้เหมือน มีตัวเปรียบเทียบ มีดูศิลปะเป็นหรือไม่ก็จะดูว่าเหมือนหรือเปล่า  ในความรู้สึกส่วนตัว  ผมรู้สึกว่างานปั้นหุ่นขี้ผึ้งเป็นงานที่ละเอียดที่สุดในงานปฎิมากรรมทั้งหมด  มันมีความเป็นมนุษย์ มองแล้วต้องรู้สึกเหมือนมีชีวิต ต้องปั้นชนิดว่า คำแรกที่คนมองแล้วต้องพูดว่า ‘เหมือนมาก’ ถ้าเมื่อไหร่ได้ฟิลอย่างนั้นก็ถือว่าขั้นเทพแล้ว

ราคาหุ่นขี้ผึ้งเป็นอย่างไรบ้าง ทราบมาว่าแพงเหมือนกัน ?     

            สมัยก่อนถ้าเป็นพระ อัตราส่วนหนึ่งต่อหนึ่ง ก็ราคาเกือบล้านบาท  ตอนที่ผมมาทำก็อยู่ระดับ 2 แสน ถ้าใครจะจ้างก็ไม่จำเป็นต้องมานั่งเป็นแบบ แค่มาถ่ายรูปทุกมิติ ก็ได้แล้ว  ใช้เวลาประมาณ 2 เดือนงานก็เสร็จแล้ว  ตอนนี้ผมไม่ได้ทำแล้ว ปล่อยให้หลานเข้ามาทำแทน ผมวางมือในเรื่องนี้แล้วครับ  

สุดท้ายนี้มีอะไรที่จะฝาก โดยเฉพาะกับคนในพื้นที่บางน้ำจืดบ้างครับ

            ผมมาดำรงตำแหน่งนายก อบต.บางน้ำจืด ผมก็พยายามทำดีที่สุด แม้ผมไม่ได้เติบโตที่นี่ก็จริง แต่ผมก็มาอยู่ที่นี่เป็น 10 ปีแล้ว และก็คิดว่าคงไม่ย้ายไปไหน  แต่สิ่งหนึ่งเลยที่อยากให้พี่น้องประชาชนบางน้ำจืดเชื่อใจสักนิดว่า ผมตั้งใจที่จะทำให้ตำบลบางน้ำจืดจริง ๆ  อย่างอื่นผมไม่สน มีปัญหาอะไรโทรหาผมได้โดยตรงที่เบอร์ 088 – 1759999 ครับ

……………………………………………………………………..

                   ก็ต้องถือเป็นอีกบุคคลหนึ่งที่ควรนำไปเป็นแบบอย่างสำหรับความเป็นคนกล้า คนเก่ง ที่ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค มุ่งมั่นทำธุรกิจจนประสบความสำเร็จ ก่อนผันตัวเองเข้ามาสนามการเมืองท้องถิ่น เพื่ออุทิศชีวิตให้กับการตอบแทนแผ่นดินที่มาพักอาศัย ทำงานเพื่อส่วนรวม ที่แม้จะพบกับอุปสรรคนานัปการ แต่ด้วยนิสัยที่เป็นกล้าได้กล้าเสีย รักพวกพรรคและไม่ลืมบุญคุณคน ส่งผลให้ชีวิตเจริญก้าวหน้า ที่แม้จะมีคนชังอยู่บ้าง จากการทำงานการเมือง แต่ก็ยังมีคนอีกกลุ่มใหญ่ที่รักและพร้อมการให้สนับสนุนและอุ้มชูเขาคนนี้ต่อไป

                        ……………………………………………………………..

            

Posted in: